Möppuskil

Loksins er þessi dagur runninn upp, 9. apríl. Mér er búið að hlakka til og kvíða þessum degi. Ég er með mjög blendnar tilfinningar núna. Kvíði og tilhlökkun á sama tíma. Frekar skrýtið kombó yfir morgunmatnum og að reyna að halda andliti eftir að hafa vaknað kl 06:30 í morgun með Flóru.

En það hefur kannski farið framhjá fáum sem þekkja mig eða fylgjast með mér á instagram að ég hef verið að vinna í portfolio fyrir umsókn í bakklársnám í arkitektúr við Listaháskóla Íslands.

Að búa til möppu er ferðalag. Maður lærir margt af því. Minn helsti lærdómur var að finna mér innblástur.
Fyrst þegar ég settist niður til að gera möppu var ég alveg græn. Svo ég byrjaði á einhverju kroti sem á endanum fékk ekki að rata með í möppuna, en það var þó byrjunin. Þetta var svolítið eins og að byrja að æfa eftir langa pásu. Maður er stífur og reynir að gera sitt besta, en allt sem þú gerir minnir helst á apa. Svo með tímanum ferðu að læra inná ferlið og ert orðin dálítill boss á endanum.

Eftir að hafa gengið í gegnum stirða kaflann var ég farin að koma mér í alls kyns stellingar með myndavélina, sanka að mér hinum undarlegustu hlutum og teikna við hvert tækifæri í vinnunni (getið ímyndað ykkur hvað það var vel séð af yfirmanninum mínum). Margt af þessu rataði ekki inn í möppuna. Það er mikilvægt að leyfa hugmyndarfluginu og flæða og setja dómarann til hliðar. Þetta er ákveðið hugarástand þar sem allt má. Engin hugmynd er fáránleg, of mikil eða lítil. Það sem mestu máli skiptir er að hafa gaman að þessu svo að persónuleikinn skýni í gegn.

Snemma í ferlinu fór ég á opinn dag hjá Listaháskólanum sem seinna leiddi til þess að ég fékk fund með fagstjóra arkitektúr deildar. Hann sagði mér að gera verkefni sem að ég hefði gaman af og kynna þau eins og ég vil. Hvort sem það væri teiknað fríhendis eða í teikniforriti. Ef ekki, væri ég að vinna í þjáningu. Ef ég kæmist inn í námið með það sem fordæmi væri ég þar af röngum ástæðum. Svo skilaboðin eru, vertu þú sjálfur, gerðu það sem þú vilt. Því ef þú kemst ekki inn, þá er annaðhvort að reyna seinna ef þú finnur ennþá neistann til þess að gera þetta, eða taka því sem vísbendingu um að þetta sé ekki rétt leið fyrir þig.

Ég endaði með 22 blaðsíður sem ég er nokkuð sátt með. Það sem ég vildi hafa gert betur er að hafa stílinn líkari á milli blaðsíðna, en ég reyndi að hafa graffíska sniðið með því móti að það myndi vera eins konar brú á milli verkefna svo þau virki ekki eins ólík. Hér smá sýnishorn af möppunni minni. Eigið yndislegan dag. Ég er farin að ná í möppuna í prent og skila henni. Whoop whoop!

Kveðja, Arís.